קישור ל-RSS

העולם הוא מקום מסוכן לחיות בו; לא בגלל שאנשים הם רעים    אלא בגלל שאנשים לא עושים דבר בקשר לכך

מגזין הכיבוש - פרשנות עמוד הבית  חזרה הדפס  שלח לחבר ב 14 בינואר מת הנער אחמד שבּיר. לא מת. נרצח. על יד& https://m.facebook.com/story.php? story_fbid=1432139243524947&id=100001866561357 ב 14 בינואר מת הנער אחמד שבּיר. לא מת. נרצח. על ידי השב״כ. אני מתרגמת את המאמר המטלטל שכתב טלאל אלנבּיה طلال النبيه מ׳המרכז הפלסטיני לתקשורת׳ מעזה: ״אחמד שבּיר أحمد شبير.. החלל/השהיד שהכשיל את השב״כ. יש המצדיקים זאת, בלית ברירה, כ׳אנושי׳, אך במילונו של אחמד שבּיר הדבר שלילי לחלוטין, והוא מחשיב זאת כבגידה ופגיעה בכבוד החיים.. ׳מאבק לחיים ולמוות׳.. זו היתה האובססיה שהשתלטה על מחשבתו במשך שנתיים, ולבסוף הוא הכריע.. ובחר למות זקוף. ׳אבא.. בוא אני אסכם את הנושא, הם ביקשו ממני לשתף איתם פעולה, ואמרתי להם שאני מעדיף למות בעזה ולא למכור להם את עצמי בזול, או לגרום למי מבני עמי ומולדתי נזק׳, זוהי תמציתן של 12 השעות אותן בילה הנער אחמד חסן שבּיר בן ה 17 בחדר מתקן השב״כ הציוני, במקח וממכר - האם לקבל טיפול ולשתף פעולה, או לחזור לעזה ולמות שם. אחמד ויתר על הניתוח אותו הוא היה אמור לעבור במהלך החודשים האחרונים, נפרד מהחיים כשהוא משאיר מאחוריו את סיפורו שכותרתו ׳אהבת המולדת׳, כשחלומו ׳לרפא לבבות׳ נקבר איתו והוא ייקרא מעתה ׳שהיד/חלל המצור׳. סיפורו של שבּיר: הנער שבּיר סבל מאז לידתו ממומים מולדים בלב. במרוצת חייו הוא נסע 40 פעם לטיפול, אך בשנתיים האחרונות נסיונותיו לנסוע נענו בסירוב ציוני. נסיונות הסחיטה לשתף פעולה התנפצו בפני נחישותו של אחמד, שהעדיף לחזור לעזה ללא טיפול מאשר להפוך למשתף פעולה בוגד. עמדתו של הבן חזרה ונישנתה גם אצל האב, כשהכיבוש מנסה לנצל את רגש האבהות, מערים ומפתה. אבל כל נסיונותיו נדונו לכשלון, כשחסן השיב להם ׳אני מסרב למכור את נפשי בזול ולהזיק לבני עמי. וכפי שאתם מחוייבים למה שאתם מכנים מדינתכם, אני מחויב למדינתי ומולדתי׳. על פרטי מותו של אחמד ומחלתו, אומר אביו חסן שבּיר ל׳מרכז התקשורת הפלסטיני׳, שבנו סבל מאז לידתו מארבעה מומים מולדים בלבו, אך תמיד היה סבלן ומלא תקווה להירפא מהמחלה. הוא חי את חייו בתקווה, כשהוא נוסע מידי פעם לבתי החולים בישראל על מנת לקבל טיפול. הבדיקה הבטחונית: שלבי הטיפול הרפואי באחמד במהלך 17 שנות חייו עברו, כך נראה, ללא כל מכשולים, אך בשנתיים האחרונות, 2015-2016, החל מסלול הסבל והיסורים וההתמקחות של הכיבוש עם אחמד ומשפחתו שמיררה את חייו. האב מסביר: ׳הפעם הראשונה שהוצע לאחמד ולאמו לשתף פעולה היתה כאשר הם עברו במחסום בית חאנון/ארז ב 22 במרץ 2016, כשהכיבוש הציע להם ׳שיתוף פעולה תמורת טיפול׳, אך הם סירבו, ואז ניתן להם בכל זאת להמשיך לנסוע.׳ והאב ממשיך: ׳לאחר שאחמד ואמו חזרו מהטיפול, הם שבו ונסעו ב 18 באפריל ואז הרופאים קבעו להם תאריך לניתוח צינתור ללב לחודש ספטמבר. הם חזרו לעזה, ובהתקרב מועד הטיפול המתוכנן הם הגישו בקשה לנסוע לטיפול, אך הופתעו לקבל את תשובת ׳הכיבוש׳ שהם ׳מסורבים׳. הפגישה הבטחונית: ב 10 באוקטובר שעבר פנו ההורים בלווית בנם החולה למחסום בית חאנון, לאחר שהביעו את הסכמתם לבוא לפגישה עם השב״כ הציוני ׳ואז התחיל שלב הולכת השולל והמקח והממכר כדי לקבל טיפול רפואי תמורת שיתוף פעולה בטחוני׳. בזמן הפגישה שנמשכה מהשעה שבע בבוקר ועד לשעה שבע בערב, השמידו אנשי השב״כ הציוני את התרופות של אחמד, כשהם נושאים ונותנים איתו על ׳שיתוף פעולה׳ איתם. הוא נשאל על אנשים מ׳ההתנגדות הפלסטינית׳, על שכניו ועל חבריו׳, מספרת אמו. אמו, בשנות הארבעים לחייה, מספרת ל׳מרכז הפלסטיני לתקשורת׳ כשהדמעות לא עוזבות את עיניה, שבנה סירב להצעות מפתות שהוצעו לו על ידי קצין השב״כ, שהשאיר אותו במשך שעות ארוכות לבד ובמצב נפשי קשה, אך הוא גילה סבלנות.. הפקיד את גורלו בידי אלוהים. אמו סיפרה שקצין השב״כ זימן גם אותה והציע לה ׳לשתף פעולה׳, אך היא סירבה בתקיפות ואמרה לו: ׳אני עקרת בית, אין לנו שום עניין בדברים שכאלה. הדבר היחיד שמעניין אותנו הוא הטיפול הרפואי שינתן לאחמד, ושיבריא ממחלתו ויחיה כמו כל ילד אחר בעולם.׳ היא נזכרת בחלום של בנה, אותו הוא סיפר כמה ימים לפני מותו, ׳אני מקווה לחיות עוד שישה חדשים נוספים כדי לסיים את תעודת הבגרות׳, והמשיכה: `הוא חלם לטפל בלבבות (להתמחות בניתוחי לב), אבל אחרי הפגישה האחרונה עם השב״כ הדלתות ננעלו בפניו ומצב בריאותו הדרדר, עד שהוא נפרד מהחיים ביום שישי ה 14 בינואר, לאחר שהתפלל במסגד, קרא את סורת-המערה, שוחח איתנו ועזר לי לתלות כביסה.׳ ״ غزة – طلال النبيه – المركز الفلسطيني للإعلام أحمد شبير.. شهيد أسقط `التخابر` قد يسوغها البعض `إنسانيا` على مضض، ولكنها في قاموس `أحمد شبير` مرفوضة بالكلية، فهو يعدُّها خيانة وانتهاكا لكرامة الحياة.. `صراع الحياة والموت`، كان ذاك الهاجس الذي سيطر على تفكيره طيلة عامين، لكنه في النهاية حسم قراره، بـ`الموت كالأشجار وقوفا`. `بابا.. لكي أختصر الموضوع، طلبوا مني التخابر معهم، فقلت لهم، أنا أفضل الموت في غزة، على أن أبيع نفسي رخيصة لكم، أو أن أضر أحداً من أبناء وطني وشعبي`، هي خلاصة (12) ساعة قضاها الشاب أحمد حسن شبير (17 عاماً)، داخل غرفة جهاز المخابرات الصهيونية، يساومونه بين العلاج و`التخابر` أو العودة إلى غزة، والموت فيها. العملية الجراحية الذي كان يسعى `أحمد` لإجرائها على مدار الأشهر الماضية، تركها وفارق الحياة، ليرسم بقصته لوحة وفاء، عنوانها `حب الوطن`، وليوارى حلمه بـ`تطبيب القلوب` الثرى مرافقاً له، وليلقب بـ `شهيد الحصار`. قصة شبير الشاب `شبير` يعاني من تشوهات خلقية في قلبه، منذ ولادته، سافر خلالها للعلاج (40) مرة، إلا أنه في العامين الأخيرين جوبهت محاولات سفره بالرفض صهيونيا، بعد تكسر محاولات الابتزاز بالتخابر أمام صمود `أحمد`، مفضلا العودة إلى غزة دون العلاج على أن يكون عميلا خائنا. موقف الابن تكرر مع الأب، فالاحتلال حاول استغلال عاطفة الأبوة، فراوغ وأغرى، إلا أن كل محاولاته باءت بالفشل، ليرد عليهم `حسن`، `أرفض بيع نفسي رخيصة لأضر أبناء شعبي، فكما أنتم حريصون على ما تسمونه دولتكم، أنا حريص على دولتي ووطني`. وعن تفاصيل استشهاد أحمد، ومرضه، يقول والده حسن شبير، لـ`المركز الفلسطيني للإعلام`، إن ابنه عاش منذ ولادته يعاني من أربعة تشوهات خلقية في قلبه، لكنه كان دائم الصبر والأمل في الشفاء من المرض، صبر وعاش حياته بكل أمل، محتسباً ذلك عند ربه، مشيراً إلى أنه كان يسافر بين فترة وأخرى إلى مستشفيات الداخل المحتل ليتلقى العلاج. الفحص الأمني مراحل علاج أحمد خلال 17 عاماً من حياته، كان تمضي على ما يرام دون أي عوائق، إلا أنه في العامين الأخيرين (2015 -2016م)، بدأت مسيرة المعاناة والألم، ومساومة الاحتلال لأحمد وأسرته تنغص عليه حياته، ويوضح الوالد: `أول مرة عرض التخابر الأمني على أحمد ووالدته خلال سفرهما عبر حاجز بيت حانون/ إيرز، في تاريخ 22 مارس من العام 2016 الماضي، ليساومهما الاحتلال (التخابر مقابل العلاج) إلا أنهما رفضا ذلك، وسمح لهما بالسفر، في حينه`. يتابع الوالد: `بعد عودة أحمد ووالدته، سافرا مرة أخرى بتاريخ 18 أبريل من العام الماضي، وحدد لهما الأطباء موعد عملية قسطرة للقلب بشهر سبتمبر من العام الماضي، وعادا لغزة، وحينما اقترب موعد العلاج، وتقدما بطلب السفر للعلاج، تفاجأ بالرد من الاحتلال، بأنهما `مرفوضان`. المقابلة الأمنية! في تاريخ 10 أكتوبر من العام الماضي، توجه الوالدان رفقة ابنهما المريض، إلى حاجز بيت حانون، بعد موافقتهم على إجراء مقابلة مع المخابرات الصهيونية، `لتبدأ مرحلة المراوغة والمساومة على العلاج مقابل التعاون الأمني`. وأثناء المقابلة، التي استمرت من الساعة السابعة صباحاً وحتى الساعة السابعة ليلاً، `أتلف أفراد المخابرات الصهيونية أدوية `أحمد`، مساومة إياه على `التعاون` معها، كما طرحوا عليه أسئلة عن أفراد المقاومة الفلسطينية، وجيرانه وأصدقاء له`، وفق والدته. وتقول الوالدة الأربعينية لـ`المركز الفلسطيني للإعلام`، والدموع لا تفارق عينيها، إن ابنها رفض عروض وإغراءات كبيرة من ضابط المخابرات، والذي تركه لساعات طويلة لوحده في حالة نفسية، صعبة إلا أنه صبر وسلم أمره لله`. فيما أوضحت والدته أن ضابط المخابرات استدعاها، وطرح عليها `التخابر`، فرفضت بحزم، قائلة له: `أنا ست بيت ما إلنا في الشغلات هذه، وهمنا معالجة أحمد، والشفاء من مرضه، مثله مثل أي طفل بالعالم`. وتستذكر والدته حلم ابنها، حين خاطبها قبل منيته بأيام، `أتمني العيش 6 أشهر أخرى للحصول على شهادة الثانوية العامة (التوجيهي)`، وتتابع: `كان يحلم أن يعالج القلوب (يتخصص بجراحة القلب)، إلا أنه وبعد المقابلة الأخيرة، أوصدت الأبواب في وجهه، تدهورت حالته الصحية، حتى فارق الحياة يوم الجمعة الموافق 14 يناير الجاري، بعد أن صلى الفجر في المسجد، وقرأ سورة الكهف، وتسامر معنا، وساعدني بنشر الغسيل`. إقرأ المزيد https://palinfo.com/194971 جميع الحقوق محفوظة - المركز الفلسطيني للإعلام קישורים למאמרים האחרונים בנושא בדרך למצדה - מאת עמוס גבירץ מלחמת הסחת הדעת - או, סכנת הג`נוסייד בעזה ההטעיה של הסכמי אוסלו